Blog 2

Hallo lezers!
Wat fijn dat jullie onze blog weer lezen.
Hieronder weer een samenvatting van de afgelopen dagen.

Woensdag 22 juli begint het eindelijk! Iedereen is bijgekomen van de jetlag (eigenlijk niet). Vol goede moed springen wij in de mission T-shirts en rijden we naar Dukuh Atas! Bij aankomst viel het meteen op hoe ongelooflijk anders deze wijk (spoorweg) is vergeleken met de rest van Jakarta. 2 minuutjes lopen vanaf Dukuh Atas is een super rijke en luxe shoppingmall. Dat contrast was best wel bijzonder. We staken de spoorweg over en stapten het huis van de voorganger binnen, nadat we onze schoenen van onze voeten hadden verwijderd. Het huis van de voorganger bestond uit niets meer dan een stuk zeil op de grond, een stuk zeil als dak en één stenen muur. We voelden ons erg welkom en al snel kwamen er nog zo’n tien mensen bij zitten. De voorganger begon ons te vertellen over hoe groot God is en dat wij allemaal één zijn in Hem. Daarna begonnen we met aanbidding met een gitaar (ongelooflijk goed bespeeld #zelfkennis) en onze stemmen. Tijdens ons bezoek kwamen er om de tien minuten twee treinen langs. In het begin schrokken wij ervan, omdat er geen hek om het spoor zit. Als je een stap teveel naar rechts deed, stond je al op het spoor. Een man die bij ons kwam zitten had dat zelf meegemaakt, hij miste zijn linkerarm en –been. Maar we raakten er al snel aan gewend en konden doorgaan met onze dienst. Na de aanbidding vertelden sommigen hun getuigenis, wat inspirerend (& transpirerend #35 ⁰C) was voor ons team en de bewoners van Dukuh Atas. Er waren voedselpakketten gemaakt die werden uitgedeeld. Luc, Gorby en Rinke gingen de overgebleven voedselpakketten rondbrengen in de “buurt”. Oom Gijs, Antoinette en tante Vivi gingen met de mensen praten die ziek waren. Ze gingen met ze bidden en gaven ze eventueel medicijnen. Leonie, Irene en tante Roelie gingen met de twee kinderen kleuren en spelen. Het was erg indrukwekkend om te zien, maar fijn om direct wat voor ze te kunnen betekenen. Nadat we terug kwamen hebben we lekker bij de Pizzahut gegeten, heerlijk om eens wat anders dan rijst te eten. ’s Avonds ontmoetten we een aantal mensen van Heidebeek, met wie wij vrijdag en zaterdag gaan samenwerken.

Bloopers van afgelopen dagen:
- Irene en Leonie waren de Kitchen Club, dat houdt in dat wij het ontbijt moesten maken. We zetten koffie op de ouderwetse manier, met filters. Er zat nog maar weinig water in, toen alles over de kop ging. De hele keuken lag onder de koffiedrab en onze tranen van het lachen.
- Nog eentje van de Kitchen Club: nog geen tien minuten later was Irene opnieuw koffie aan het zetten. Leonie kwam aanlopen en Irene zei erg droog dat de thermoskan lekte. Bleek dat de thermoskan al vol zat! De hele keuken lag opnieuw onder de koffie.
- Bij Dukuh Atas gaven we mensen een hand en zeiden we: selamat siang (goede middag). Rinke liep zelfverzekerd langs een groepje mensen en zei: selamat pisang™ (goede banaan), Gorby moest heel hard lachen en nu Rinke het opschrijft krijgt hij nog pijn in zijn tere hartje, want dit is natuurlijk wel erg gênant.
- Rinke heeft met zijn ongelooflijke intelligentie koosnaampjes bedacht voor de groepsleden.

Mariana  Mariani
Samuël  Sammie
Gijs  Gys (spreek uit als guys)
Roelie  Ruby
Antoinette  Tantoinette
Luc  Lucky Luke (obvious)
Irene  Eyerine (spreek uit als eye-rien (laat de r lekker rollen))
Rinke  Reigan en Justin Bieber (de lokale mensen vinden hem op JB lijken)
Leonie  Lionai (spreek uit als lion-ai, als de leeuw)
Gorby  Gorbatsjov
Vivi  Wifi (Wireless Fidality)
Winny  Winny the Pooh (duhhh)
Octa  Eighty (oct = 8)
Angela  Angie


Donderdag 23 juli
Vandaag zijn we naar de slums geweest, speciaal voor kinderen en moeders. We gingen naar het huisje toe waar we verwacht werden. Het was een klein kamertje wat vol kwam te zetten met moeders en kinderen. We zongen liedjes samen en Antoinette en Vivi deden het verhaal van Max Lucado, over de stippen en de sterren. Nadat we de gezamenlijke dingen hadden gedaan, gingen de moeders naar een andere kamer. Daar werd voor hun gebeden en konden ze adviezen vragen aan Antoinette, oom Gijs, tante Roelie en tante Mariana. Het was heel goed om echt even contact alleen met de moeders te hebben en zij hebben er veel aan gehad.
Oom Samuel, Luc, Rinke, Irene, Leonie en Gorby bleven bij de kinderen. Irene vertelde over hoe je moet tandenpoetsen aan de kinderen, omdat ze een tandenborstel en tandpasta als cadeau zouden krijgen. Daarna mochten de kinderen kiezen wat ze wilden doen; masker kleuren bij oom Samuel, loomen bij Luc en Irene of geschminkt worden bij Leonie, Rinke en Gorby. Het was erg gezellig en alles verliep heel goed. De kinderen hadden er echt plezier in. Daarna namen we afscheid van de moeders en kinderen, Irene en Leonie deelden cadeautjes uit. Het avondeten werd verzorgd door Ibu Anna, zij nam ons mee uit eten. Het was erg gezellig en wij voelen ons allemaal gezegend met zo’n leuk team!

Vrijdag 24 juli
Het was vandaag de tweede keer dat we naar Dukuh Atas gingen. Het voelde gelijk erg vertrouwd om daar weer te komen en voelden ons zeer welkom. Deze keer waren er meer mensen, waar wij erg blij meer waren. Het Heidebeekteam ging ook mee, waardoor ons team verdubbeld werd. We begonnen weer gezamenlijk met zingen en bidden. Daarna gingen de kinderen met de kinderwerkers mee en konden ze gaan loomen, maskers maken of geschminkt worden. Ook hebben we voor alle kinderen persoonlijk kunnen bidden. Er werd voor de ouderen gebeden en er werden mooie getuigenissen gegeven. De middag werd afgesloten met voedselpakketjes die de mensen van ons kregen. En ’s avonds… zijn we natuurlijk weer uit eten geweest :D.





Zaterdag 25 juli
Children Festival day! Vandaag was het kinderfestival! De dag begon lekker vroeg, om acht uur moesten we vertrekken. Daar bij aankomst hebben we met ons team en het Heidebeek team de zaal versierd. Er zouden zo’n 300 kinderen komen, voornamelijk uit de slums. Een volle bak dus! Ons team verzorgde de muziek en we deden een drama stukje.

Het festival was heel leuk maar ook erg druk. Er waren meer kinderen dan vooraf gepland en daarom kwamen we helaas voedselpakketjes te kort. Gelukkig heeft Octa (onze rechterhand in Jakarta) er voor gezorgd dat die kinderen uiteindelijk nog eten kregen.

Al met al was het een leuke en drukke dag. Na het festival had ibu Anna ons meegenomen om ergens te gaan lunchen samen met het Heidebeek team. Na het festival en de lunch gingen we naar huis en hadden we lekker vrij. ’S Avonds kon iedereen zijn eigen ding doen, sommigen gingen naar de shopping mall en anderen bleven lekker thuis relaxen.